Oma is niet meer

Vanmorgen kreeg ik het verzoek om vanmiddag om 4 uur in ziekenhuis te zijn.Hendrik gewaarschuwd en die heeft geprobeerd afspraak om te zetten naar zaterdag middag, want ja Meppel ligt niet naast de deur en dat kon krijgen we om 2 uur bericht toch vandaag bij arts komen.
Hendrik heeft toen alles op alles gezet om op tijd hier te zijn en Gerda was nog gevallen in het bos, want de honden sprongen tegen haar op. Sandra was er om 16.10 en toen waren wij reeds bij de arts , maar die heeft Sandra bijgepraat.
We moesten zeggen wat we wilden want het ging toch wel slechter met haar, maar we waren duidelijk niet langer doorgaan met medicatie toedienen en alleen nog maar pijn bestrijding en dormicum een slaapmiddel zodat ze rustig in kon slapen maar dat kon een paar uur tot dagen duren dus zeiden wij we kijken hoe het gaat als ze die middelen krijgt, onderussen Karin en Frank en Piet gewaarschuwd voor als ze nog afscheid wilden nemen dat het nu moest en na het toedienen van de medicatie vertelde de zuster dat zij het gevoel had dat het binnen 1 dag wel eens over zou kunnen zijn. Wezagen al snel dat het middel werkte en dat de hartslag steeds langzamer werd en toen Karin en ik alleen met Oma waren zei ik telkens ga maar Mam het is goed geweest ga maar naar Papa want jullie hebben mekaar heel veel te vertellen, daarna zakte ze steeds verder weg en toen iedereen er weer was zei Karin tegen Gerda de cijfers van de hartslag worden steeds lager, ja zei Gerda ik zie het.
Om  18.45 was ze weg en het was heel rustig gegaan zodat we er geen nare herinnering aan over houden, want ook voor mij was het de eerste keer dat ik iemand zag sterven. Sandra had het er wel moeilijk mee en Karin liet ook een traantje gaan, maar het was mooi om te zien hoe iemand weg kan gaan. Zijn nog een poosje daar gebleven en wat afspraken gemaakt en morgen gaan we alles regelen in de flat van Oma.

Ziekenhuis

zaterdag morgen worden we gebeld of ik met spoed naar Oma kan want ze heeft de hele nacht in haar ondergoed boven op bed gelegen, en het raam staat altijd op een kiertje. Bij aankomst in het ziekenhuis was ze 28.4 graden. ernstig onderkoeld dus, ze werd onder een warme luchtdeken gelegd en `s avonds was ze weer redelijk op temp. Maar het ergste is ze herkent ons niet meer , dus er is meer gebeurd dan alleen bloot op bed gelegen . ze ligt nu op de IC maar haar nieren werken haast niet meer eten deed ze thuis steeds slechter en op de IC kreeg ze alleen maar glucose water en nog van alles. Henk was ook gekomen met Gerda en die hebben Sandra en Vincent ook gewaarschuwd dat het zeer ernstig is met OMA  Karin is `s avonds met mij nog geweest en toen waren we met 6 personen en zijn we  later maar weg gegaan want ze was erg onrustig de hele dag eigenlijk en je zag haar maar met haar ogen in de rondte kijken maar ze wist totaal niet waar ze was en wie wij waren.
Ik kreeg nog de vraag over me heen of ze het bewust gedaan zou kunnen hebben, nu dat dacht ik niet!!!! ze zei wel elke keer het is goed geweest en als ik geroepen wordt dan heb ik een goed leven gehad, het is goed geweest. Vanddag weer geweest en nadat ik er een poosje zat werd bij Oma een sonde slang ingebracht om haar nog wat sondevoeding te geven.
Gerda en Henk waren er nog niet lang toen de neuroloog kwam en die zei dat ze nog een scan gingen maken maar dat Gerda En Henk beter weg konden gaan in verband met het aankomende slechte weer.
ik ben niet veel later ook gegaan, denk dat mijn  mobiel vol staat met oproep gemist, van Piet en Karin.We hebben wel duidelijke afspraken gemaakt met de artsen  daar en we waren het met zijn allen eens over wat te doen en niet te doen.