Het is al weer even geleden dat ik hier aanwezig was want er is wel het een en ander gebeurd hier.Ik ben gestopt met mijn antidepressiva medicatie zo boem van de ene op de andere dag , sommige vinden het niet verstandig maar dat kan mij niet bommen .Ik wil weer voelen en gewoon zijn. en het lukt ook wel aardig maar soms is het vervelend om alles weer te voelen, maar je wordt wel weer , ja hoe moet ik dat nu zeggen, aardiger in de omgang. En je krijgt ook uit de vreemdste hoeken hulp en de gesprekken gaan ook allemaal anders.
Met Ellen gaat het steeds beter ze is nu terug in het Spaarne en dat is voor ons wat makkelijker om er heen te gaan. Hans belde net op om te zeggen dat ze stond bij de wasbak om haar tanden te poetsen! Piet zei dat ze ook steeds probeert om haar rechter arm omhoog te laten komen, het lukt niet erg maar ze wil dus eigenlijk is het tijd dat ze zo snel mogenlijk gaat revalideren.
Marjan haar vader is de afgelopen week begraven en nu zeg ik tegen mijn Moeder (die een begrafenis in stilte wil) dat ik het wel erg koud vindt en eigenlijk alle overgebleven familie en kennissen erbij wil, omdat je dan toch hun steun en warmte om je heen voelt. Ze gaat er ieder geval over na denken en dat is al heel wat.
Ik mag van mezelf alleen nog maar `s avonds achter de computer en dat werkt want er komt meer uit mijn handen, wil ook in het huishouden weer meer op mij gaan nemen in plaats van dat Piet alles moet doen. Sta op de wachtlijst voor gesprekken bij de psycholoog.
Van de week ook maar weer eens de bak met vissen onder handen genomen, het water was helemaal groen heb alle planten er uit gehaald en al het water vervangen, nadat ik de vissen in een grote ton had gedaan.
Charly vondt het prachtig dat hij ze zomaar goed kon zien maar kon er niet bij want ze bleven op de bodem zitten, nu kun je ze weer zien in helder water.
