Je zou denken dat als ze weg is, dat de wereld er dan stralend uit zou zien want dat wou je toch dat je geen zorgen meer om haar zou hebben en niet lastig gevallen zou worden met telefoon , dat je dan van alles weer ging doen nu vergeet dat maar, ik heb er meer last van dan ik wil toegeven. Mis nu die telefoontjes vreselijk en doe niks en ben steeds moe, komt ook van de suiker en slaap soms slecht
omdat je `s nachts toch met haar , je moeder, bezig bent , en ook schuldgevoel zo van ik had toch meer moeten aandringen ,vaker drinken geven .
En dan wat de arts zei: Was het misschien toch heel bewust van haar dat ze in haar ondergoed op bed is gaan liggen om dood te gaan. nu dat kan en wil ik niet geloven!!!! Koukleum als zij was die laatste weken, tot 2 x aan toe hebben zij die vraag gesteld en hoewel ik het niet kan geloven is het zaadje wel geplant en denk je heel vaak: zou ze toch,nee hoor dat besef had ze niet volgens mij, maar antwoord dat krijg je niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten